| Papa Roachtan Jacoby ile Röportaj |
|
 AurorA bildirdi: "
Yeni albümün kayıtları sırasında yaşadıklarını Jacoby Shaddix James Micheal'a anlatıyor. Bakın nelerden bahsediyor;
"Kayıtlar sırasında beni intiharın eşiğine götüren bir dönem vardı. Bitmiştim. Artık bunu yapamayacağımı, bu acıya katlanamayacağımı söylüyordum kendime. Çok yalnız, kırgın ve yorgun hissediyordum. Hayatımda çalıştığım her şey için bunları hissediyordum. Ve kendi kendime babam gibi olmayacağıma söz verdiğim şeylere baktım. O sarhoş gibiydim - ki o ailesini dağıtmıştı-. Ben de... Asla yapmayacağımı söylediğim her şeyi yapmış gibi, öylece oturuyordum."
Haberin Devamına Tıklayın...
Biraz da Jacoby'nin madde bağımlılığına göz atalım;
- Görünen o ki, albümü kaydederken pek çok şey olmuş.
Jacoby: "Benim açımdan kişisel olarak pek çok şey oldu. Benim madde bağımlılığım var. Benim için sorunlu bir dönemdi, madde sorunları... O beni yine pençelerine almıştı. Bilirsiniz, kaydın üstünden son defa geçtim ve kendimle dalga geçiyordum, diğer insanlar gibi party yapabilirim diye. Ama yapamadım. Öncesinde eğlenceli başladı sonrasında problemlerle birlikte eğlence vardı. Son olarak sadece problemler kaldı. Enkaz halindeydim ve bunu tamamen inkar ediyordum. Erkek kardeşim stüdyoya geldi. Şuna benzer bir şey dedi 'Seni ziyarete geldim adamım. Ne oldu? Benim ağabeyime ne oldu? Eskiden benim idolümdün. Şimdi şu haline bir bak' Bu sözler yutulması zor bir ilaç gibi geldi. Bir sonraki gün uyandığımda, yeni bir yoldaydım. Davranışlarımı düzeltecektim. İçki alemlerine, haplara ve otlara ve benzeri her şeye son verdim."
- Madde bağımlılığın aileni ve müziğini nasıl etkiledi?
Jacoby:14 yıllık karımdan ayrıldım ve çok ciddiydim. Onu kaybettim. Her şey çatırdamıştı. Ve ben ne yapacağımı bilmiyordum. Aşağıdan yukarıya hiç bilmiyordum... Duygusal bir enkazdım hiçbir şey yapamıyordum. Sanki duygusal açıdan donmuştum. Müzikal anlamda sersemlemiştim. Kayıt üzerine bile çalışmak istemiyordum. Bunu yapamayacağımı söylüyordum. Prodüktörüm ise hayatımda ne olduğuna dair yazmamın yapılabilecek en iyi şey olduğunu söylüyordu. %100 dürüst bir şekilde hayatımda neler olduğunu anlatmamın en doğrusu olacağını söylüyordu.
- Ne hissediyordun?
Jacoby: Bunu sana ancak her şeye son vermek isteyebileceğin bir zamanında anlatabilirim. Rasyonel bir şekilde, doğru düşünemiyorsun... Duyguların acı tarafından kıskıvrak yakalanmış durumda oluyor. Neyse ki şansıma berraklık anları geceye denk geliyordu ya da neler olduğunu düşünüyordum. Nasıl olmalıydı? Ailemin ve grubun hayatı eğer ben olmasaydım nasıl olurdu? Bu korkunçtu... Bütün bunları kafamda kurdum ve bu kadar bencil olamayacağıma karar verdim. Bu korkunç bir şeydi ve bulunduğum noktayı kabullenmekten nefret ediyordum; ama o noktadaydım.
- Grup arkadaşlarının tepkisi ne oldu?
Jacoby: Onlar sadece birkaç iyi insan. Parçalanışımı izlerken orada benim yanımda olmaya çalıştılar.
- Bu deneyim sana ne öğretti?
Jacoby: Anı yaşamayı öğretti. Bunca acıdan öğrendiğim ders her şeyi içerde yaşıyordum. Artık bu şeyin içinden çıktım ailemle işleri düzeltmeye çalışıyorum. Eşimle işleri düzeltmeye çalışıyoruz. Evliliğimizin 15. yılını da kutladık hatta. Ki bu harika bir şey. Kulağa çok klişe gelebilir ama hayatımdaki küçük şeylere minnettarım. Gerçekten.
"
|
|
Tarih: 11.12.2012 Saat: 13:58 Gönderen: KopuK |
|
|
|
|
| |
|
Ortalama Puan: 0
Toplam Oy: 0
|
|
| |
|
|
|
Şu An Bağlı: 
