sidik yarışı mı =)
felsefe okuyorsun demek o güzel 5 senedir psikoloji ve felsefeyle ilgileniyorum. Ek bilgi Bilkent Üni önce felsefe sonra psikoloji bölümüne yatay geçiş yapan tanıdığımdan bilgi alıyorum.
yaa olabilir tabi herşey herkesin kendi yorumlarıdır...dilthey yada nietzsche ikiside der bunu
lakin varoluşçuluk deyince akla sartre gelir ünlü varoluşçu...fakat köklerinide zaten nereden aldığı bellidir adam kendisi söyler....
dinci varoluşçular var..kierkegard,jaspers vs vs
birde tanrısız varoluşçular var...heidegger,nietzsche ve beni ele alabilirsiniz diyor adam
schopenhauer in adı çok öne çıkmaz varoluşçuluk adına...lakiiin muhabbet şu yüzden yani varoluşçu olarak ele alınmaz değil ama asketizm den bahsettiği için varoluşçuluğunu çok öne çıkarmazlar genelde lakin kendisi varoluşçudur...
aynı şekilde nietzsche de varoluşçudur dememiştir hiç kimse yada şöyle diyelim bak...
müzik forumu nasıl olsa müzikten örnek vererek gidelim
ilk çıktığı zamanlarda possessed,death,ve hatta morbid angel ın yaptığı müziğe 1987 lerde brutal thrash metal denirmiş...death metal denmezmiş...
yani bak bu gruplar death metalin kurucuları ama kendi zamanlarında bunlara brutal thrash metal denmiş 1987 den 1990 a kadar olan dönemde...sonra death metal adı çıkmış ve death metalin kurucuları denmeye başlanmış...
şimdi schopenhauer ve nietzsche de aynen böyle....bu adamlar varoluşçuluğun kurucuları..her ikiside varoluşçuluğun temelini atan adamlar...hatta bide kierkegard bunlarla birlikte 19.yy da varoluşçuluğun temelini atan adam denilenebilir...haa varoluşçuk bu adamlardan mı başlıyor sanıyorsun?
HAYIR!!!!!
ilk varoluşçu Pascaldır...her ne kadar kendisi matematikçi olsada felsefeylede ilgilenmiştir ve varoluşçuluğun temelini ilk atan adamdır Pascal...lakin felsefesi ile çok ilgilenilmediği için kendi döneminde öne çıkamamıştır...
neyse bu bilgiyide vermiş oluyim dedim:)
schopenhauer,nietzsche,kierkegard varoluşçuluğu 19.yy da temellendiren adamlar...temelini inşa edenler....ama bunlara varoluşçu denilmemiş tabi 19.yy içinde...
daha sonra 20.yy da varoluşçuluk diye birşey çıkınca sartre ve heidgger ile birlikte bu teoriye bakılmış ve görülmüşki bu teoriler schopenhauer ve nietzsche de temel buluyor...hattaa en gerilerde Pascalda temel buluyor...
daha sonradan bu adamlar varoluşçudur denmeye başlanmış...öldükten sonra
haa bu çok önemli değil...gerek schopenhauer gerek nietzsche insanı tek olarak ele aldığı için insanı çok iyi açıklar...vee her ikiside tanrısız olduğu için vee nihilismden geçtiği için varoluşçu olmak zorundalar zati...
basit mantık şu varoluşçuluk herşeye rağmen en kötü koşullara rağmen hayatta kalma çabasını devam ettirmektir...en basit anlamıyla bu...
nietzsche ve schopenhauer e bakarsak..gerek özgür insan gerek üstinsan her ikisinin özel insanı belirlenimlerden kurtulmuş...herşeyi değersiz olarak gören yani nihilism den geçen insanlar...hayatı boş ve saçma olarak gören insanlar...özgür insanda nihilism ile isteklerini kırar...üstinsan da nihilism ile belirlenimlerden kurtulur...
haliyle nihilism de kalan insan zaten hayatta kalmak için bi amacı olamaz..herşey saçma o zaman yapacak birşey yok...zaten böyle deyip bıraksalardı varoluşçu olamazlardı
ne diyorlar..özgür insan sevgiye göre eylemeye başlar...üstinsan yeni değerler ortaya koymaya ve üstinsanı diğerlerine öğretmeye çabalar...
yani hayata bağlanma var..hayattan elini eteğini çekip pasif nihilist gibi hayat boş abi zaten yaa deyip sürekli bi sıkıntı bunalti içinde kalmak yok
o yüzden zaten bu adamların varoluşçu yönü öne çıkar...her ikisi içinde aslında nihilism bir araçtır özgür insana yada üstinsana ulaşmak için geçilmesi gereken bir evredir...ama her ikiside varoluşçudur bunuda unutmamak lazım
ne diyorlar..özgür insan sevgiye göre eylemeye başlar...üstinsan yeni değerler ortaya koymaya ve üstinsanı diğerlerine öğretmeye çabalar...
yani hayata bağlanma var..hayattan elini eteğini çekip pasif nihilist gibi hayat boş abi zaten yaa deyip sürekli bi sıkıntı bunalti içinde kalmak yok
o yüzden zaten bu adamların varoluşçu yönü öne çıkar...her ikisi içinde aslında nihilism bir araçtır özgür insana yada üstinsana ulaşmak için geçilmesi gereken bir evredir...ama her ikiside varoluşçudur bunuda unutmamak lazım
ne diyorlar..özgür insan sevgiye göre eylemeye başlar...üstinsan yeni değerler ortaya koymaya ve üstinsanı diğerlerine öğretmeye çabalar...
yani hayata bağlanma var..hayattan elini eteğini çekip pasif nihilist gibi hayat boş abi zaten yaa deyip sürekli bi sıkıntı bunalti içinde kalmak yok
o yüzden zaten bu adamların varoluşçu yönü öne çıkar...her ikisi içinde aslında nihilism bir araçtır özgür insana yada üstinsana ulaşmak için geçilmesi gereken bir evredir...ama her ikiside varoluşçudur bunuda unutmamak lazım
sidik yarışı mı =)
felsefe okuyorsun demek o güzel 5 senedir psikoloji ve felsefeyle ilgileniyorum. Ek bilgi Bilkent Üni önce felsefe sonra psikoloji bölümüne yatay geçiş yapan tanıdığımdan bilgi alıyorum.
kendi düşüncelerin olsaydı keşke nihilizmin bir sidik yarışından ibaret olmadığını anlardın.
yazık ki nihilizmi de bir retorik sanatından ibaret saymışsınız yazık...
retorik eski antik yunandan gelen bir sanattır ayrıca ne alakası var(polemik) yada hitabet bunu yapmayın kavramları bilmeden karalamayın burda...herkes birşey yazmış kafasından nihilizmin ne olduğu hakkında herkes birbiriyle yarışta sanki....
olayın felsefi ne idüğünü tartışsanız daha iyi olur bence...spekülatif tarafını değil de.... _________________ Yaratmak güç istencinin en kudretli belirtisidir.
Karanlık da ona yataklık eder !
sidik yarışı mı =)
felsefe okuyorsun demek o güzel 5 senedir psikoloji ve felsefeyle ilgileniyorum. Ek bilgi Bilkent Üni önce felsefe sonra psikoloji bölümüne yatay geçiş yapan tanıdığımdan bilgi alıyorum.
kendi düşüncelerin olsaydı keşke nihilizmin bir sidik yarışından ibaret olmadığını anlardın.
yazık ki nihilizmi de bir retorik sanatından ibaret saymışsınız yazık...
retorik eski antik yunandan gelen bir sanattır ayrıca ne alakası var(polemik) yada hitabet bunu yapmayın kavramları bilmeden karalamayın burda...herkes birşey yazmış kafasından nihilizmin ne olduğu hakkında herkes birbiriyle yarışta sanki....
olayın felsefi ne idüğünü tartışsanız daha iyi olur bence...spekülatif tarafını değil de....
kendi düşüncelerim olmasa nasıl bu konu hakkında bir fikrim olurdu çok merak ediyorum
Hiççilik, Friedrich Nietzsche ile birlikte, felsefede de önemli bir sorun ve kavram olarak ele alınmaya başlamıştır. Daha sonra nihilizm sorunu ile hesaplaşan filozoflar arasında Albert Camus ve Sartre da sayılabilir.
Nietzsche'ye göre, Nihlizm, yüksek ideallerin değerlerini yitirmelerinden kaynaklanan olumsuz düşünce tutumudur. Nietzsche, nihilizmin soy kütüğünü oluştururken, aşabileceğine de değinmiştir: Korkular, karşı çıkışlar, başkaldırmalar, Varlık'ı (Tanrı) anlaşılır bir gerçeklik ve değer yapan varlık bilim-Tanrıbilim idealizminin çöküş belirtileridir. Nietzche için 'Tanrı ölmüştür' ve bu varlık "kendisine yakıştırılan bütün değerleri hiçe indiren bir yokluk"tur. (J.Grenier) O zaman Nihilizm "kölelerin ahlâkı" olarak belirir; köleler, gerçek yaşamdaki güçsüzlüklerini unutmak için, bir ideale veya bir kurmaca Tanrı'ya gerek duyarlar. Hiçlik istemi olan nihilizm, idealist bir yadsıma mantığından kaynaklanır; yaşamı, sanat aracılığıyla, "özgür düşünce" olarak doğrulayacağına, bilinç adına yadsır.
Heidegger ise Nihilizm'i Batı Düşüncesi'ni oluşturan öğelerden biri olarak görür; bu görüş, değeri ve "varolan"ı tanımlamak için gerçekte, varlık sorusunu sormayı kendine yasaklar. Gorgias hiçbir şey var değildir, var olsa da bilinmez, bilinse de başkalarına aktarılamaz. demiştir.
E.Cioran Nihilizm Üzerine Seçmeler...
* Bir adım geri durduğumuzda, ormanı seyretmek için ağaçları bir kenara ittiğimizde, ağaçların değersizliğiyle karşı karşıya kalırız… Daha fazla geri geldiğimizde, ormanı tamamen önemsiz buluveririz… Aynısı bu ülke, yeryüzü, güneş sistemi ve galaksi içinde geçerlidir… Bu evren o denli geniştir ki, biz bir kum taneciğinden daha ufak kalırız… En büyük problemlerimiz bizle birlikte hiçliğe karışır… Biz basitçe, Tanrıların oyuncaklarıyız, yine de Tanrılar oyunlarına bizi layık görmüyorlar bile… "İnsan asla bir cevap bulamadı ve bulamayacaktır da…" "Yaşam sahip olduklarımızın tümüdür ama yine de o hiçtir…"
* Gereksiz yere acı çekmeyelim… Kesin başarısızlıklar bazen yararlıdır… Onu karşılayın, sonra, hatta onu kutlayın… Yalnızlığımız güçlenecek ve pekişecektir… Kaçış tünellerimizden birkaçını kapatın sonunda kendi başınıza kalırsınız, şu an bir yaşama sahip olma beyhudeliği olan sınırlarımızı ve görevlerimizi sorgulamak için daha iyi bir yerdeyiz…
* Tanrı'nın ölümü, hepimizi kandıran bir parıltıdır… Bizi terkedilmişlik içinde yüzdürür, Thales kadar eskiye ait sorular sormaya zorlar ve anlaşılamayan bir cehennem çukuru önünde başı dönen biri haline getirir… Bu sürgünlük teolojisine duyarsız kalırsak, hemen günlük rutinlerin sıkıntılarıyla yüz yüze geliriz…
* Kimim ben?... Gerçekten ben'im hangisi?... Uzun zamandır oldum olası bu dünyanın bana lazım olmadığının bilincindeyim, ne yapacağımı bilemiyorum… Boş bir manevi gurura kapılmanın ve artık varoluşumun bana bozulmuş ve çürümüş bir ilahi gibi görünmesinin nedeni sadece ve sadece budur!...
* Her birimiz, yalnızlığa karşı işlenen günah, yani insanlarla alışveriş tarafından yozlaştırılmaya yazgılı bir saflık dozuyla doğarız… Zira her birimiz, kendimize hasredilmiş olmamak için elimizden geleni yaparız… Bu durum mukadderatı değil düşmüşlük eğilimini andırır… Ellerimizi temiz ve kalplerimizi bozulmamış bir halde muhafaza etmekten acizdir; yabancıların terleriyle temas ederek kendimizi kirletiriz; tiksintiye aç ve baya hayran bir halde, toplu çirkefin içine gırtlağımıza kadar gömülürüz… Kutsal suyla dolu Ummanları düşlediğimizde, artık oraya dalmak için çok geç kalmışızdır… İliğimize, kemiğimize kadar kokuşmuş olmamız, o ummana dalıp boğulmamızı engeller… Dünya yalnızlığımızı bozmuştur… Ötekilerin üzerimizde bıraktığı izler silinmez bir hale gelir…
* Bu dünyada hiçbir şey kendi yerini bulmuş değildir, başta bizzat dünya olmak üzere… Öyleyse insan adaletsizliğini seyrederken hiç şaşırmamak gerekir… Toplumun düzenini reddetmek de kabul etmek de aynı şekilde abestir… Onun iyi ve kötü yönde değişimlerine, ümitsiz bir tutuculukla maruz kalmaya mecburuz; tıpkı doğuma, aşka, iklime ve ölüme maruz kaldığımız gibi… Hayat yasalarının başında çürüme gelir : Kendi kalıntılarımıza, cansız nesnelerin kendi kalıntılarına olduklarından daha yakınızdır… Onlardan önce pes ederiz ve yok edilmez gibi görünen yıldızların bakışları altında kaderimize doğru koşarız… Ama bizzat yıldızlar da, sadece yüreğimizin ciddiye aldığı, sonra da istihza noksanlığının kefaretini büyük acılarla ödediği bir evrenin içinde ufalanırlar…
* Her şey mümkündür yine de hiçbir şey mümkün değildir… Her şey mubahtır ama aynı zaman da hiçbir şey mubah değildir… Hangi taraftan gidersek gidelim o yol diğerlerinden daha iyi değildir… Bir şeyi başarsan da, başarmasan da, inancın olsa da, olmasa da, ağlasan da, sessiz kalsan da hepsi aynı kapıya çıkar… Her şey için bir açıklama var, yine de hiçbir şeyin bir açıklaması yok… Her şey hem gerçek, hem gerçek dışı, hem normal, hem de saçma, hem görkemli, hem sönük… Herhangi bir şeyden daha değerli başka bir şey yok, herhangi bir fikirden daha iyi başka bir fikir yok… Birinin üzüntüsüyle üzülmek, neşesiyle sevinmekte ne?... Mutsuzluğunu sev ve mutluluğundan iğren… Her şeyi birbirine karıştır… Tüm kazanımlar birer kayıp, tüm kayıplar birer kazanımdır… Neden sürekli kararlı bir tutum, anlaşılır fikirler ve anlamlı sözcükler beklenir ki?...
* Ben yerin yerin yüzeyinde sürünen milyonlarca insandan biriyim… Biri, başkası yok… Bu sıradanlık herhangi bir sonucu, herhangi bir davranışı ya da hareketi haklı çıkarır… Sefahat, iffet, intihar, iş, suç, tembellik ya da isyan… Bu yüzden her insan yaptığında haklı demektir… Arzu ettiğim her şeyi yapabilirim ve bu bir fark yaratmaz… Herhangi bir düşünce, akla esen herhangi bir heves uygulanabilir ya da uygulanamaz… Düşüncenin gerçekleşip, gerçekleşmemesi bile önemli değildir… Günün sonunda hiçbir şey olmamış gibi olacak… Cinayet işlesem de, hayatlar kurtarsam da hiç önemli değil, çünkü bütün hayatlar benim ki kadar önemsiz… Bu sayfada ki düşüncelerim sadece çiziktirmeler ve onların arkasında ki düşünceler, bomboş… Benim kadar önemsiz olan bir şeye nasıl anlam yükleyebilirim ki?...
* Kendime sayısız ilah uydurdum, her tarafta bir sürü sunak diktim ve bir Tanrı kalabalığı önünde diz çöktüm… Şimdi tapmaktan bezdim, payıma düşen sayıklama dozunu har vurup, harman savurdum… Nereden geldiğimi artık söyleyemem… Tapınaklarda inançsızım, sitelerde coşkusuzum, hem cinslerimin yanında meraksızım, yeryüzünde kesinliğim yok… Bana belirgin bir arzu verin ve dünyayı alt üst edeyim… Her sabah bana bir diriliş komedisini ve her akşam mezara giriş komedisini oynatan, ikisi arasında da can sıkıntısı kefeninin azabından başka hiçbir şey yaratmayan o fiiliyat utancından kurtarın beni… İstemeyi düşlüyorum ve her istediğim bana paha biçilmez geliyor… Melankoli tarafından kemirilen bir Vandal gibi, bensiz ben, hedefsiz yol alıyorum bilmem hangi köşeye doğru… Terk edilmiş bir Tanrı, kendisi de tanrıtanımaz olan bir tanrı keşfetmek ve onun son şüphelerinin ve son mucizelerinin gölgesinde uykuya dalmak için…
* Hiçbir aklın hiçbir eleştirisi insanı dogmatik uykusundan uyandırmayacaktır…
* Hiçbir şey değilim, bu açık ama yıllarca bir şey olmak istedim… Bu arzuyu bastıramadım… Bu arzu var olduğu için var… O bunaltıyor beni ve egemenliği altına alıyor… Onu reddetmeme karşın onu geçmişe havale etmekte boşuna… O direniyor ve hırpalıyor… O hiçbir zaman doyurulmadan öylece dokunulmamış kaldı, buyruklarıma uymak istemiyor… Arzum ile ben arasında donup kalmış bir durumda, ne yapabilirim?...
* Şüpheyi yerkürenin derinliklerine kadar ekmek isterdim; onun maddeye nüfuz etmesini sağlamak, zihnin hiç girmediği yerde onun hükümranlığını kurmak ve varlıkların iliğine ulaşmadan önce de taşların huzurunu sarsmak, oraya güvensizliği ve yürek kusurlarını sokmak… Mimar olsam, Yıkım'a bir tapınak inşa ederdim… Vaiz olsam, duanın gülünçlüğünü açığa vururdum… Kral olsam, başkaldırının amblemini dikerdim… İnsanlar gizliden gizliye birbirlerinden tiksinmeye heves ettiklerine göre, her tarafta kendine sadakatsizliği tahrik ederdim, masumiyeti hayrete düşürürdüm, kendine ihanet edenleri çoğaltırdım, kesinliklerin çürüme yerinde çoğunluğun kokuşup gitmesine engel olurdum.
öyleyse ben bir nihilistim... ludwig´i de basarilarindan dolayi tebrik ediyorum, gerci kendisi ölü. _________________ If you've got nothing die for then you've got nothing live for... But I've got nothing die for, so I've got nothing live for... and?
Hocam hiçbir şey anlamadım.İyiki sayısalcıyım. Nedir bu felsefe sosyoloji.
seni kiniyorum... felsefe olmasaydi sayisal diye bi mok olmazdi... Kesin söylüyorum ki felsefe sevmeyen bir sayisalci asla basarili olamaz! Git kime sorarsan sor...
nietszche'yi varoluşçu olarak kabul edebiliriz. varoluşçuluk tanrıyı tanımayanlar(Sartre,Heidigger,Nietzche) ve tanrıyı kabul edenler(Jaspers,Kierkegaard) olmak üzere ikiye ayrılır nietszche'yi birinci gruba alabiliriz.Sartre'de ondan etkilenmiştir ve nietsche'nin söyledikleriyle sartre'ın varoluşçuluğu tabanda örtüşür
nihlizm,bir restleşmedir.içi boş bir anarşizm değildir.tarihe yeni değildir. kelepçelerin panzehiridir. _________________ Çok kişiyi öldürdüm, cesetlerinde parmak izim yoktu. Soğukluk içimi ürpertti, damar kanım dondu. Bu yeniden başlamasından korktuğum kaçıncı sondu??
Bu forumda yeni konular açamazsınız Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız
Şu An Bağlı: 
SSS
Arama
Üye Listesi
Kullanıcı Grupları
Can Sıkıntısı Giderici!
Profil
Özel mesajlarınızı kontrol etmek için login olun
Giriş
Günlükler
Günlük Kontrol Paneli
Günlüğüm
herşey herkesin kendi yorumlarıdır...dilthey yada nietzsche ikiside der bunu 
