Çağlar boyunca toplumlar intihara farklı tepkiler göstermişlerdir. Kimi toplumlarda desteklenen ve doğru bir davranış olarak kabul edilen intihar, diğer bazı toplumlarda ise olumsuz bir davranış olarak değerlendirilmiştir. Bu tür tepkilerin yönünü belirleyen en önemli faktörlerden biri de kuşkusuz toplumların düşünce biçimleri ve dolayısıyla düşünürleridir. Hata bazı düşünürlerin eserleri, o dönemdeki intihar olaylarından sorumlu tutulmuşlardır.
Düşünürler daha çok insanın kendi yaşamına son verme hakkına sahip olup olmadıkları ve bu davranışın onurlu bir davranış olup olmadığı üzerinde durmuşlardır.
Eski Yunanistan’daki ilk filozoflar intihara karşı çıkmışlardır. Pisagor ve takipçileri ruhun ölümsüzlüğüne inandıkları için intiharı yasaklarlar. Platon ve Aristo da intihara karşıdır. Fakat bazı durumlarda intiharı onaylarlar. Platon, yasalarında, en yakınını, en iyi dostunu yani kendini öldürenin şerefsizce gömülmesini ister. Eğer kişi bu işi kamu yargısıyla, kaderin başına getirdiği önlenmez, çekilmez bir dert, katlanılmaz bir utanç yüzünden yapmışsa anlayış gösterilmesi gerektiğini belirtir (Montaigne 1984). Aristo ise, savaşta onur için olan intiharları destekler. Oysa, aşk vb. gibi nedenlerden olan intiharlar cesur insanın yapacağı şeyler değildir (Choron 1972). Bu düşünürlere göre, bizim hayattan nefret edip, yüz çevirmemiz doğaya aykırıdır.
İntihara karşı olan bir diğer düşünür de Epikür’dür. O da, öncekiler gibi, erdeme önem vermiş ve amacımızın bilgeliğe ulaşmak olduğunu savunmuştur. İnsan ihtiraslarını tatmin yoluyla mutluluğa ulaşamaz. Çünkü, hazzın tatminini doğal olarak bir sıkıntı ve isteksizlik takip edecektir. Bu, bizi, gerçek amacımız olan acıdan kaçmak hedefinden saptıracaktır (Fromm 1982). Hatta, ölümü aramaya kadar götürecektir.
Eski Yunan’da intiharın kabul edilebilir bir eylem olduğuna doğru yapılan kararlı ilk değişim, Epikür’ün en büyük rakibi Kitionlu Zenon tarafından olmuştur. Zenon, kişinin intihar etme hakkına sahip olduğunu savunur. Kendisi de yaşlandığında intihar etmiştir.
Stuacılara göre, akıllı adamın intiharı sorunu ahlâki bir doğru veya yanlış değildir. Fakat karşılaşılan bir durumda yaşamayı veya ölmeyi tercih kararıdır.
Stuacılar intiharı savunmakla kalmamış, şu durumlarda yapılması gereken bir davranış olarak kabul etmişlerdir. (Gibbs 1968)
1) Bu hareket diğer kişiler veya vatana bir hizmet taşıdığı zaman,
2) Kişi yasa dışı bir işe zorlandığı zaman,
3) Kronik hastalıklarda; ölümün yaşama tercih edileceği durumlarda,
Hegesias, işi daha ileri götürerek, bilgi olmayan kimselerin kendilerini öldürmeleri gerektiğini savunur. Ona göre mutluluk erdemdir. Günlük olayların nazzını arayan kimse bu mutluluğu hiçbir zaman elde edemez; o halde bilge olmayan kişi erdemsizdir, kendini öldürmelidir. Onun felsefesinin temelini ise, şu sözü çok iyi bir biçimde yansıtır: “Yaşamın yolunu olduğu gibi, ölmenin yolunu da kendimiz seçmeliyiz.” (Montaigne 1984).
Seneka; “iyi insan yaşaması gerektiği kadar yaşar, yaşayabildiği kadar değil” demektedir (Choron 1972). İnsan kendi ölümüne istediği zaman karar verebilir. Yaşamı ile felsefesi birbiriyle çeliştiği için, Roma Kralı Neron tarafından damarını keserek intihar etme cezasına çarptırılmıştır.
Eski Yunan’da son zamanlarda intiharın bu şekilde kabul edilebilir bir eylem olması, o devirde intiharların artmasına neden olan faktörlerden biri olabilir. Özellikle Yunan sitelerinin Roma’ya katılmasıyla bu oranlarda bir artış görülmüştür.
Hristiyanlığın batı dünyasında egemen olmasıyla beraber, kilise öğretileri felsefe alanında da etkin duruma gelmiş ve Rönesans dönemine kadar bu etkinliğini sürdürebilmiştir. Bu dönem filozoflarında, insan hayatının Tanrı’ya ait olduğu fikri egemen durumdaydı. Dinle felsefenin bu dönemde içiçe oluşu intihar olaylarının düşük bir oranda kalmasına neden olmuş; fakat tamamen engelleyememiştir. Rönesans ile birlikte kilise felsefesi etkinliğini yitirmiş ve intihar konusunda da daha tavizkâr bir tutum takınılmaya başlanmıştır.
Montaigne, insanın kendi iradesiyle yaşamına son verebileceğini savunmuştur. “hayat bir işinize yaramadıysa, boşu boşuna geçtiyse, onu yitirmekten ne korkuyorsunuz. Daha yaşayıp da ne yapacaksınız” diyen Montaigne’e göre, ölümle bütün dertler bitecektir (Montaigne 1984). Bunun için ölümden korkmamalı ve dertlerden kurtulmanın bir yolu olarak da intiharı düşünmelidir.
18. yüzyıl felsefesinde ençok işlenen konulardan biri özgürlük olduğu için, bu dönemdeki filozofların hemen hepsi intihara da izin verir bir tavır takınmışlardır. Montesquieu intihara karşı uygulanan kanunları eleştirmiştir. Hume, intiharın bir suç olduğu fikrini çürütmeye çelışıyor. Ona göre intihar, ilahi yasaya karşı gelme değildir; çünkü bu yasa doğa yasasıyla birlikte işler ve insanın doğadaki yerini bulmasına yardımcı olur. Rousseau, başkasına zarar vermedikce intiharı destekler. Söylentilere göre, mutsuz bir yaşamı olan Rousseau da intihar etmiştir. Aynı dönemlerde yaşamış olan Diderot ise, doğal olmadığı ve kilisenin öğretilerine karşı geldiği için anti-sosyal bir davranış olarak görür ve karşı çıkar.
19. yüzyılda Kant, intihara karşı çıkmaktadır. Hume’un görüşünü eleştirir. Kant’a göre, doğal olarak insanın ilk amacı kendini korumaktır. Bunun için intihar bir kusurdur ve lanetlenmelidir.
Schopenhauer, Kant’a göre daha çok taviz verir. Ona göre, kişi intihar etme hakkına sahiptir; ama bu, boş ve aptalca bir şeydir. İntihar, kişinin doğaya sorduğu bir sorudur: Ölümün ötesinde ne var? Kendilerini öldürenler sadece acı çeken bedenlerinin acısına son verebilirler; sonsuz sürekliliklerine engel olamazlar.
“Bazıları çok erken, bazıları çok geç hayattan ayrılıyorlar, asıl iş tam zamanında ölmektir” (Arkun 1963) diyen Nietzsche, intihara karşı değildir. İntihar kişinin hakkı ve ona verilen bir armağandır. Üst-insanın yaratılması için felsefesini yönlendiren Nietzsche, bu üstün amaca katkıda bulunamayacak kişinin intihar etmesini ve bundan da mutluluk duymasını söyler.
Hartmann ise, insanın sahip olduğu tek şeyin bu dünya olduğunu belirterek, en iyi olmamakla beraber elimizdeki bu dünyadan vazgeçmememiz gerektiğini savunur. Yaşamak, temelde arzu edilmeyen bir şeydir; hayal kırıklığı ile doludur. Fakat yine de, elimizdekinin en iyisi olan bu yaşamdan kaçmamalıdır.
Camus, “acaba hayat yaşamaya değer mi, değmez mi?” sorusuna cevap vermeye çalışır (Hübscher 1980). Camus için bu soru felsefenin temel sorusudur; bundan başka da temel felsefe sorusu yoktur. Bu sorunun cevabını Camus şöyle verir: İnsan intihar edebilir, ancak bu dürüstlük olmaz. Ölüm insanı huzura kavuşturur, fakat insanın gerçek çabası dünya üzerinde mümkün olduğu kadar çok kalmaya, onu incelemeye çalışmak olmalıdır.
Batıdaki bu çok farklı görüşlere karşılık, doğu dünyasında egemen olan mistik felsefenin görüşüne göre, intihar etmek kişinin istemine bağlıdır. Yani kişi, yaşam ile ölüm arasında karar verme hakkına sahiptir.
Jainizm ve Budizme göre, yüreklerimizden yaşama isteklerini çıkarmalıyız. İnsan ancak yokolarak acıdan kurtulur ve mutlu olabilir. Hatta, Jainizmin kurucusu olan Mahavira, insanın aç kalarak kendini öldürmesini büyük bir erdem olarak nitelendirir. Konfüçyus ise intihara karşı çıkar. Ona göre, insanın amacı iyi ve uzun yaşamaktır. İnsan ölümden sonrasını merak etmemelidir. Çünkü, ölümden sonra hayat olduğu bilinirse, kimileri canlarına kıyarak oraya gitmeyi isteyebilirler (Hançerlioğlu 1976).
Belirli bir tarihsel sırayla değindiğimiz bu düşünürlerin görüşleriyle, yaşadıkları dönemlerdeki intihar oranları arasında doğrudan bir ilişki göze çarpmaktadır. Konumuz açısından önemli olan nokta da budur. Fakat bu ilişkiye bakarak, intiharın sorumluluğunu sadece düşünürlere bağlamak da yanlış olur. Çünkü, genelde, toplumsal düşünce toplumu oluşturan öğelerden sadece bir tanesidir.
Konuya felsefi açıdan baktığımızda sonuç olarak şunu söylemek mümkündür: İnsan yaşamak için doğar, yaşaması gereklidir; olumsuz toplumsal koşullar karşısında çaresiz kaldığını hissettiği anda kişinin, yaşamına son verme hakkı vardır. Çünkü insan yaşamı, insanın yaptığı eylemlerden oluşur. Şöyle veya böyle intihar da bir eylemdir ve kişi istediği takdirde bu eylemi gerçekleştirebilir.
"gerçekten önemli olan bir tek felsefe sorunu vardır; intihar. yaşamın yaşanmaya değip değmediği konusunda bir yargıya varmak, felsefenin temel sorusuna yanıt vermektir."
albert camus'ye göre, dünyanın saçmalığını, yenilginin sonu gelmeyeceğini bile bile kötülüklere karşı çıkmak, yaşamaya anlam katmaktır. "sisifos söyleni" hoş bir eser okunmalı faydası olursa tabi ):
intiharda asla tek bir neden olmuyor iç ya da dış kişiyi etkileyen tüm olaylar birikiyor ve örneğin sevgilisinden ayrıldğı için,şu olduğu için,bu olduğu için intihar etti deniyor halbuki o bardağı taşıran son damladır,bence. _________________ boris olshansky
Nilgün Marmara ve Zafer Ekin Karabayır intiharı yaşamı reddetmek ve yaşama karşı çıkış olarak görüyordu. İkisi de ardlarında o güzel şiirleri bırakıp gittiler.İntihar kişi için bir kazanım olabilse de bizler için bir kayıp oluyor bazen..
Zafer Ekin Karabay (1975-2002)
Trafik
kentin baskısı kaldı bize
ve ışıkları trafiğin ya da kazası
oysa biz hep bir düş kazasında
yitirdik arkadaşlarımızı
karşıdan karşıya geçerken
eli bırakılan çocuklardık
o insan kalabalığındaki
son gülümsemesiydi annemizin
sonra hangi tarafa geçsek karşıda kaldık! _________________ Kuş öldürenler şair olur..
Emilé Durkheim'ın İntihar çalışmasını da bu konuya ilgi duyanlara şiddetle tavsiye ederim. _________________ Jeff Hanneman ile Kerry King kavga ediyorlarmış Tom Araya girmiş düzelmiş
İntihar eden insan o kadar büyük acı çekmiştir ki ölümü onun yanında bir hiç saymıştır.Nedeni tek olamaz ,birçok faktör ün biraraya gelmesi sonucu olur ve basit bir olay gibi algılatılmıştır toplumumuzda hep.İntihar edenlerin neden bunu seçtiği üzerine gidilmemiş ,basit bir şekilde nedeni açıklanmaya çalışılarak önemsenmemiştir.
bence intihar bir insanın güçsüzlüğünün göstergesi, her ne olursa olsun mücadele etmek yerine herşeyden kaçıp uzaklaşmak, yaşamak intihar etmekten daha büyük cesaret ister _________________ -Bütün Kadınlar Şeytandır-
bence intihar bir insanın güçsüzlüğünün göstergesi, her ne olursa olsun mücadele etmek yerine herşeyden kaçıp uzaklaşmak, yaşamak intihar etmekten daha büyük cesaret ister
Senin bu bakış açın sadece batının çizgisel hayat döngüsüne örnek olabilir yani çok genel geçer olduğu söylenemez.
hiç denediniz mi? yada o an neler hissedilir, o an yaşam savası falan filan hesaplaşmasının aklının ucundan bile geçmeyeceği... nasıl bir piskolojidir vs...
cesaret diyorum ben ... kolay değil intahar etmek ....hayattan vazgeçmek cesaret işi bence... belki güçlü olmak da o kararı verebilmekte; tıpkı yaşamı inadına seçmek gibi.... _________________ Ölüm dansı yapan kelebekler gibi, yüzüm hep ışığa doğru...
her haltta bir anlık deli cesareti ile intihar eden günümüz gençlerini saymassam aslında evet hayatıma son vermek istiyorum diyen kişi hiç bu kadar basit düşünmüyor bence.kendi istediği ile intihar eden birçok sanatçıda tanıyoruz hangisi çok basit ve sıradan insanlardı acaba.hiçbir zaman cesaretsizlik güçsüzlük yada benzeri bir şey olarak görmedim.peşin sıra bir sürü karmaşık düşünce barındırır içinde.o an o seviyeye gelen insan yaşamanın manasızlığına kendini inandırmıştır kendine göre doğrular yanlışlar bulmuştur bence ve bunun sonucunda hayatına bir son vermiştir.. _________________ Like a thief in the night,
The wind blows so light.
It wars with my tears,
That wont dry for many years..
bence intihar bir insanın güçsüzlüğünün göstergesi, her ne olursa olsun mücadele etmek yerine herşeyden kaçıp uzaklaşmak, yaşamak intihar etmekten daha büyük cesaret ister
Senin bu bakış açın sadece batının çizgisel hayat döngüsüne örnek olabilir yani çok genel geçer olduğu söylenemez.
bu zaten benim fikrim doğu yada batı bana göre insan yaşayarak mücadele etmeli, ölürse de intihar ile değil uğruna savaş verdiği yolda ölmeli _________________ -Bütün Kadınlar Şeytandır-
bence intihar kendinden kaçıştır... keza başkalarından kaçış amaçlı olsaydı bunun tek alternatifi ölüm değildir elbette..mekan... farklılıklar... yeni insanlar vs vs.
ve intihar kendine güvenin bittiği, zayıflın baş gösterdiği, düşünme yetisinin daralıp yokolduğu, ruhun karanlıklarda kaybolduğu, ışıksız kaldığı bi anda anlık bi refleks sonucu ruhun bedendeni teretmesi ve ruhunu yalnız bırakması...sonsuz boşlukda... _________________ Ölümle haşır-neşir olmanın en iyi yolu, onu ahlaksız bir fikirle bağdaştırmaktır (!)
İntihar aslında insanın güçsüz olup yaşamı terk etmesi değil, güç bulup yaşama son vermesi olarak düşünülmeli. Her ne şekilde olursa olsun, bir insanın ölümü kendi ellerinden oluyorsa o kişi ya beynini buyruğu altına alamamıştır yada beynine verdiği buyruklar ile köşeye sıkışmıştır.
Geçmişte intihar günahtı. Kader'i hiçe sayıp Tanrının hükmünü hiçe sayıp sonunu kendi belirleyenler lanetlenirdi insanlarca. Günümüzde ise intiharların en çok olduğu yer Kuzey Avrupa. Hayat şartlarının insana bunu yaptırdığına katılmıyorum. Zira Kuzey Avrupa toplumların refaha ulaştığı biryerdir.
Makul düşüncelerin bir ürünü değildir intihar. Ben bunu yinede hastalığa yoracağım. Acının ızdırabın kavurduğu bedenlerin, hiçte yapıcı olmayan merhemidir.
intiharda asla tek bir neden olmuyor iç ya da dış kişiyi etkileyen tüm olaylar birikiyor ve örneğin sevgilisinden ayrıldğı için,şu olduğu için,bu olduğu için intihar etti deniyor halbuki o bardağı taşıran son damladır,bence.
Tam olmasa da Hemen hemen bu söylediklerine yakın olan
Émile Durkheim var.
bu konuyla ilgili olarak söylemiş olduğu bir de sözü vardı. Ama Aklıma gelmiyor.
Kısacası intihar ın psikolojik mi ? yoksa Sosyolojik mi ? olduğu konusunda
Araştırmaları var. _________________ SMITD HER HAKKI SAKLIDIR
Kirâmen kâtib-în Fem Work
Bence ntihar etmek korkaklık ya da kaçış değildir.İntihar etmek cesarettir."Yaşamaktan sıkılanların veya usananların ya da bir sebepten yaşamlarını bitirmek isteyenlerin" cesur kısmının icra edebildikleri kendilerince güzel bir faaliyettir. _________________ Beni yaratan tanrının verdiği duygularla buldum itaat ettiğim lordumu.Bana bahşedilenler artık onun.
Sonsuza kadar Onun karanlığının hizmetkarıyım.Karanlık beni yok edene dek... (Anneke)
sadece zayıf insanlar değil sürekli acı çekenlerde değil istemediği bi hayatı yaşayan insanlarda intihar edebilir bazen en küçük şeylerde bile intihar aklıma gelir ama ben savaşmayı ve ayakta durmayı tercih ederim benim gibi çok insan vardır _________________ Ölümünüz için seçtiğim yol
Yavaş ölüm büyük çöküş
Hayatınızın akıp gittiği duşlar altında...
Tüm saatler GMT +1 Saat Sayfa 1, 2, 3, 4, 5Sonraki
1. sayfa (Toplam 5 sayfa)
Bu forumda yeni konular açamazsınız Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız
Şu An Bağlı: 
SSS
Arama
Üye Listesi
Kullanıcı Grupları
Can Sıkıntısı Giderici!
Profil
Özel mesajlarınızı kontrol etmek için login olun
Giriş
Günlükler
Günlük Kontrol Paneli
Günlüğüm
