Moonspell Alpha Noir-Omega White.

Dinsizin hakkından Moonspell gelir diyerek kritiğe başlıyorum.

Konser öncesi dinlemeye başladığım fakat vakit yetersizliğinden yazamadığım albümün kritiğini sizlere sunuyorum.

Wolfheart ve Irreligious gibi devasa albümlere imza atmış, Sin Pecado ile tüm metal camiasını kara borsaya gömmüş bir gruptan beklediğim albüm kesinlikle bu değil.

Yukarda saydığım albümlerden sonra Anti-dote azda olsa dişe dokunur olsa da asla bir kurt ısırığı tadı veremedi bizlere.

Biraz Night Eternal, biraz Memorial ve üstüne gotick göndermelerin olduğu Moonspell albümü ile tekinsiz bir aynada karşıkarşıyayız.

2CD den oluşan albüm de Alpha Noir kısmı ayın ürkütücü kısmı. Omega White ise eski tarz Gotick gruplaraına selam çakan taraf.

Axis Mundi hem albümün hemde konserin açılış parçası. Müthiş intro ve ürkütücü rifler. Dağılmaya hazır olun.

Alpha Noir kes-kes-kes tarzı kulakları inleten melodiler, şarkıya derinlik katan nağmeler, Fernando nun vokali ile ritim gitar üstüne dayanan gotik nağmeler ile ilerleyen anlarda kaos ile birleşen melodiler.

Sine Missione tek başına bir korku filmi introsu. Albümün en iyi “Moonspell” parçası. Fernando nun vokali olmaksızın ürkütücü enstrimental bir parça. Kranlıkla kafayı bulmaya hazır mısınız ?

Whiteomega Sin-Pecado dan kalma bir intro ile açılıyor, tek düze giden ritim gitarlar ve altta çınlayan klavye partisyonları. Fernando nun clean vokaline kadar herşey güzelde keşke biraz böğürseydiler de şarkı kıvamına varsaydı.

White Skies =Type O Negative parçası. Fernanado konserde zaten amaçlarının bu olduğunu söyledi. Geçmişe saygı duruşu niteliğinde. Kimi yerlerde Fernando nun vokalinin rahmetli Peter Seele yi andırması bundandır.

Sacrificial albümün 2.CD sinin en gürleyen parçası. Darkness and Hope albümündeki parçaları andırsa da arkada yatan gebertici armoni adamı direk mezara sürükler. Orta kısımda yer alan akustik geçiş Sin-Pecado dan kalma hava katıyor. Rüzgarın sert estiği, kızıl yaprakların sokakalarda uçuştuğu bir kasım gecesinde tek başınıza eve doğru yürürken dinleyip anlam katabileceğiniz, kendi kendinizi sorguya çekeceğiniz anlarda dinleyebileceğiniz özel parça.

A Greater Darkness Moonspell in akustik yanını bize hatırlattığı kapanış parçası. Yıllar evvel bir müzik kanalında Moonspell akustik konserini izleyip kafasın da yer eden benim gibi biriyseniz o günleri anımsamak isteyenler dikkatli kurt kulaklarını açsın.

İnsanlık için aya gitmek neyse metal alemi için Moonspell in Wolfheart ve ve Irreligious u odur. Bu albüm ise sadece dünya etrafında dolanan bir uçak kıvamında. Uçsa da zamanında biz o kadar yukarılara çıktık ki asla bi daha oraya varamayacağız sanırım.

Sin-Pecado ile Moonspell çağımızın en büyük gruplarından biri olabilirdi fakat birçok dinazor metal kafası yüzünden kendi içlerinden geleni yapmak yerine sert müzik yapmaya çalışmayı seçtiler. Bunu sanırım asla eskisi gibi beceremeyecekler.

Moonspell hayatımı değiştiren gruplardan biridir ve ne yaparlarsa yapsınlar ben onları dinlerim ama daha büyük bir grup olmayı hak ettiler ve İstanbul da -dot- kadar bir mekanda çalmayı asla hak etmediler.

Zalimin zulmü varsa sevenin Moonspeli vardır diyip kritiği noktalıyorum

Disc I [Alpha Noir]

01. Axis Mundi
02. Lickanthrope
03. Versus
04. Alpha Noir
05. Em Nome Do Medo
06. Opera Carne
07. Love Is Blasphemy
08. Grand Stand
09. Sine Missione
Disc II [Omega White]

01. Whiteomega
02. White Skies
03. Fireseason
04. New Tears Eve
05. Herodisiac
06. Incantatrix
07. Sacrificial
08. A Greater Darkness

Eklenme October 22nd 2012
Yazan: Nezihi Gözen
Puan:
İlgili Bağlantı: Moonspell.com
Hit: 7438
Dil: